Urodzony w 1902 r. w Bremie, gdzie utrzymywał się z handlu kawą. W dniu 5 maja 1940 r. mianowany został szefem biura ekonomiczno-żywnościowego getta, przemianowanego w październiku na Zarząd Getta (Gettoverwaltung). Początkowo opowiadał się za wykorzystaniem Żydów do pracy niewolniczej, kiedy jednak zapadła decyzja o ich eksterminacji, zaaprobował tę politykę. Dążył do jak przedłużania istnienia getta, mając na względzie własne korzyści. Brał aktywny udział w organizacji transportów do Chełmna i Oświęcimia, później nadzorował wywożenie pożydowskiego mienia pozostałego w getcie. Po wojnie został aresztowany w Niemczech a następnie wydany władzom polskim. Postawiony przed Sądem Okręgowym w Łodzi, 30 IV 1947 r. uznany winnym zbrodni ludobójstwa i skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano.
